Bij een statische correctie zal Dr. Rogge aan de hand van een combinatie van verschillende technieken een symmetriserende ingreep uitvoeren. Hierbij zal de aangezichtshelft die door de facialis paralyse verzakt is teruggeplaatst worden naar de oorspronkelijke positie. Op die manier zal de mondhoek, kaak en ook jukbeenzone terug op een normale positie gebracht worden waardoor de aangezichtsverlamming veel minder opvalt.
Het woord ‘statisch’ betekent dat er bij deze reconstructie geen spiertransfer wordt uitgevoerd. Er zal dus geen herstel zijn van de verloren spieractiviteit aan de verlamde zijde. Dit is het belangrijkste onderscheid met een dynamische reconstructie waarbij wel spieractiviteit wordt hersteld.
De verbetering die bekomen wordt na een statische reconstructie wordt vooral gezien wanneer het aangezicht in rust is en een patiënt niet glimlacht. Bij een glimlach zal er nog steeds een asymmetrie aanwezig zijn aangezien de verlamde zijde hoewel gerepositioneerd geen beweging zal vertonen.
Een statische reconstructie zal vaak een zeer mooie verbetering betekenen voor een patiënt die voor een dynamische reconstructie niet in aanmerking komt.
De zones die in aanmerking komen voor een statische reconstructie zijn:
- De wenkbrauwzone: ter hoogte van deze zone zal Dr. Rogge met een endoscopische wenkbrauwlift of met een directe wenkbrauwlift, de positie van de wenkbrauwenboog corrigeren. Op die manier ontstaat een meer symmetrisch gegeven ter hoogte van het voorhoofd.
- De oogleden: Voornamelijk het onderste ooglid heeft de neiging om sterk af te zakken. Hiervoor heeft Dr. Rogge verschillende operatieve strategieën uitgewerkt. De selectie van welke strategie wordt gebruikt, hangt af van de graad van verzakking van het onderste ooglid. Om ervoor te zorgen dat het ooglid het oog ’s nachts goed bedekt, zal Dr. Rogge ook een ingreep uitvoeren ter hoogte van het bovenste ooglid waardoor dit beter sluit.
- De zone van de wangen, mondhoeken en jukbeenderen: deze zone wordt vaak in 1 tijd gecorrigeerd door een suspensietechniek waarbij eigen weefsel wordt gebruikt ter versteviging van de liftprocedure. Men kan het vergelijken met een klassieke facelifttechniek, maar dan wel extra verstevigd om het terugzakken van de weefsels op korte en middellange termijn te vermijden.
Statische reconstructies voor aangezichtsverlamming zijn dus van groot functioneel en esthetisch nut. Ook voor patiënten die reeds vele jaren een aangezichtsverlamming vertonen, komen in aanmerking voor een statische reconstructie.